آیا دیدن پورن ضرر دارد ؟

🧠 پورنوگرافی چیست و چرا امروزه تا این حد رایج شده است؟

سلام، من علی هستم. الان بیست‌وشش سالمه و یکی از دانشجوهای آکادمی خویشتن‌ام امروز با هم بررسی میکنیم که آیا دیدن پورن ضرر دارد یا خیر 🎓
اما قصه من از یه روز زمستونی شروع شد ❄️؛ روزی که فقط ۱۶ سالم بود و داشت برف می‌بارید، هوا انقدر سرد بود که بخار نفس‌هامون توی حیاط مدرسه دیده می‌شد.
اون روز دوستم کنار بخاری کلاس نشست و با صدای آروم گفت:
«علی، تا حالا پورن دیدی؟»

من حتی نمی‌دونستم دقیقاً چی می‌گه. از روی کنجکاوی گوش دادم.
شروع کرد به تعریف صحنه‌هایی که دیده بود، چیزهایی که تا اون موقع حتی تصورش رو هم نکرده بودم.
اون‌قدر با هیجان حرف می‌زد که حس می‌کردم یه دنیای جدید رو توصیف می‌کنه، یه دنیای ممنوع و مرموز 🚪
اون روز نمی‌دونستم همون گفت‌وگوی ساده، قراره ذهنم رو برای سال‌ها تغییر بده.

بعد از مدرسه، وقتی به خونه رسیدم، هنوز صدای حرف‌های دوستم توی گوشم بود.
برف آروم روی پنجره می‌نشست و من با گوشی موبایلم نشستم و سرچ کردم 📱…

این بزرگترین اشتباه زندگیم بود…

همون موقع برای اولین بار یه ویدیو باز شد…

قلبم داشت از جا کنده می‌شد…

بدنم یخ کرد… سر تا پا استرس بودم…

دیگه هیچ صدایی رو نمی‌شنیدم و نمی‌تونستم چشم از موبایلم بردارم…

ترکیبی از ترس، هیجان و لذت.

نمی‌فهمیدم چی توی بدنم داره اتفاق می‌افته، فقط می‌دونستم نمی‌تونم چشم بردارم.

از اون روز، همه‌چیز کم‌کم تغییر کرد.
دیدن پورن تبدیل شد به یه راز پنهونی بین من و گوشیم،
رازی که هم ازش لذت می‌بردم، هم داشت منو از درون نابود می‌کرد.
هر وقت تنها می‌شدم، وسوسه می‌کرد منو که برگردم و دوباره همون حس رو تجربه کنم.
اون موقع به نظرم یه چیز طبیعی بود که همه انجام می‌دن.
بعداً فهمیدم نه، پشت اون لذت‌های چند دقیقه‌ای، مغزم داره خودش رو شرطی می‌کنه.

اون موقع نه از دوپامین چیزی می‌دونستم، نه از سیستم پاداش مغز،
همون بخشی از مغز که باعث میشه دنبال لذت فوری بریم و فکر نکنیم چه بهایی داره.
فقط یه حس درونی می‌گفت این کار داره کم‌کم منو از خودم جدا می‌کنه.

اما شما نگران نباشید، منم یه روزی دقیقاً مثل شما بودم؛ پر از سؤال و بدون هیچ دانشی از این‌که چرا نمی‌تونستم ترکش کنم و این سوال که واقعا آیا دیدن پورن ضرر دارد؟
توی ادامه همین مقاله می‌خوام بهتون یاد بدم واقعاً «آیا دیدن پورن ضرر دارد؟»
و چطور می‌تونید از این چرخه بیرون بیاید. فقط تا آخرش با من بمونید ✊

🧩 آیا پورن اعتیادآور است؟

منم اولش فکر می‌کردم کنترلش دستِ خودمه.
می‌گفتم «فقط یه بار دیگه می‌بینم، بعد دیگه تمومش می‌کنم».
اما اون “یه بار دیگه” هر بار تکرار می‌شد… و یکی از مشتری های پروپاقرص ایکس ویدیو شده بودم …
گاهی وسط درس خوندن، گاهی قبل خواب، گاهی بدون هیچ دلیلی.
یه چیزی توی ذهنم مدام وسوسه‌م می‌کرد که برگردم و دوباره همون صحنه‌ها رو ببینم.
احساس می‌کردم یه بخش از مغزم مستقل از من کار می‌کنه —
یه بخشی که فقط دنبال لذت فوریه، حتی وقتی خودم نمی‌خواستم.

اون موقع هنوز نمی‌دونستم مغز چطوری با پورن شرطی میشه.
الان که توی آکادمی خویشتن با مفاهیم علمی آشنا شدم، فهمیدم پشت همه‌ی اون وسوسه‌ها یه ماده شیمیایی به اسم دوپامین قرار داره 🎯
وقتی پورن می‌بینی، مغزت مثل وقتی مواد مخدر مصرف می‌کنی دوپامین ترشح می‌کنه؛
یعنی مغزت یاد می‌گیره برای لذت، مسیر کوتاه‌تری انتخاب کنه — بدون تلاش، بدون صبر، فقط با چند کلیک.
و هر بار که این مسیر تکرار میشه، سلول‌های عصبی بیشتر بهش عادت می‌کنن.
به این می‌گن اعتیاد رفتاری؛ اعتیادی بدون مواد، اما با همون شدت.

کم‌کم متوجه شدم حتی چیزهایی که قبلاً ازشون لذت می‌بردم، برام بی‌معنی شدن.
درس خوندن، ورزش، حرف زدن با خانواده… هیچ‌چیز مثل قبل خوشحال‌کننده نبود.
انگار مغزم یاد گرفته بود فقط به یه چیز واکنش نشون بده: پورن.

اون موقع تازه از خودم پرسیدم:
«نکنه واقعاً پورن دیدن ضرر داره؟»
جوابش رو به مرور فهمیدم — وقتی دیدم نه فقط وقتم، که تمرکزم، اراده‌م و حتی حس زنده بودنم رو هم ازم گرفته بود.
ولی نگران نباش، این آخر خط نیست.
همون‌طور که من فهمیدم چه اتفاقی توی مغزم افتاده، تو هم می‌تونی یاد بگیری چطور کنترلش رو پس بگیری.
توی بخش بعدی، برات می‌گم مغز در برابر پورن دقیقاً چه واکنشی نشون می‌ده و چرا ترک کردنش در نگاه اول این‌قدر سخته و اینکه آیا دین پورن ضرر دارد یا خیر.

🧠 پورن چگونه مغز را تغییر می‌دهد؟ (واقعیت علمی پشت لذت‌های مجازی)

من هنوزم یادمه اولین باری که خواستم پورن نبینم، فقط چند ساعت دوام آوردم.
اون روز صبح با خودم گفتم «دیگه بسه، از امروز همه‌چی تمومه».
اما عصر، وقتی تنها شدم، همون صدای درونی برگشت… یه وسوسه‌ که انگار از ته مغزم می‌اومد و زمزمه می‌کرد:
«یه بار دیگه ببین، بعدش برای همیشه قطعش می‌کنی.» 🔁

اون یه بار، مثل همیشه، شروع یه چرخه‌ی تکراری بود.
چرخه‌ای که از “دیدن فیلم پورن” شروع می‌شد و با احساس گناه تموم 😔
هر بار بعدش، از خودم بدم می‌اومد. جلوی آینه به صورتم نگاه می‌کردم و حس می‌کردم یه آدم دیگه‌ام.
کسی که ظاهرش همونه، ولی درونش پوک شده.

روزها گذشت و حس کردم تمرکزم از بین رفته.
تو کلاس درس، وسط حرف استاد، ذهنم می‌پرید سمت همون تصاویر.
هیچ‌چیز واقعی دیگه لذت‌بخش نبود.
حتی خندیدن با دوستام یا دیدن خانواده‌م.
انگار مغزم فقط یه چیزو می‌خواست: همون دوز دوپامینی که از پورن می‌گرفت 🧠💥

وقتی برای اولین بار فهمیدم دوپامین چیه، شوکه شدم.
قبلش فکر می‌کردم فقط آدمای معتاد درگیر مواد می‌شن،
اما فهمیدم مغزم دقیقاً مثل مغز یه معتاد رفتار می‌کرد.
پورن باعث می‌شد مغزم سیلی از دوپامین آزاد کنه،
و هر بار که می‌دیدمش، مغزم یاد می‌گرفت فقط از اون طریق پاداش بگیره ⚡
به‌مرور، گیرنده‌های دوپامینم حساسیت خودشونو از دست دادن.
یعنی مغزم برای همون میزان لذت، باید محرک قوی‌تری پیدا می‌کرد.
اینجا بود که افتادم توی دام محتواهای جدیدتر، شدیدتر، بیمارتر…
می‌خواستم حس همون بار اول رو برگردونم، ولی هرچی جلوتر می‌رفتم، کمتر حس می‌کردم.
انگار مغزم بی‌حس شده بود، مثل یه عصب سوخته 🧊

یه شب نشسته بودم توی اتاق، چراغ خاموش، فقط نور موبایل توی صورتم بود.
ویدیو تموم شد و برای چند ثانیه، سکوتِ مطلق بود 📱🌑
احساس کردم ته وجودم خالیه… یه خلأ عجیب، یه سردی توی سینه‌م.
اون لحظه فهمیدم دیگه چیزی به اسم لذت واقعی توی من نمونده.
پورن مغزم رو دوباره سیم‌کشی کرده بود —
مثل اینکه مسیرهای لذت طبیعی‌م پاک شده بودن.
دیگه از صدای خنده‌ی بچه‌ی کوچیک، بوی قهوه‌ی صبح، یا آغوش یه آدم واقعی چیزی حس نمی‌کردم ☕💔

از بیرون شاید به نظر یه پسر معمولی بیام،
ولی توی درونم یه جنگ تموم‌نشدنی در جریان بود ⚔️
یه بخش از مغزم فریاد می‌زد: «بس کن!»
و یه بخش دیگه، همون بخش آلوده به دوپامین، جواب می‌داد: «فقط یه بار دیگه…»

پورن کم‌کم از یه تفریح ساده، تبدیل شد به زندان ذهنی من 🔒
زنجیری نامرئی دور مغزم پیچیده بود،
که نه صدا داشت، نه قفل، ولی محکم‌تر از هر زندانی منو بسته بود.

بزرگ‌ترین دردش این بود که هیچ‌کس نمی‌فهمید.
نمی‌تونستم به کسی بگم. حتی نزدیک‌ترین آدم‌ها…
چطور می‌تونستم توضیح بدم که مغزم خودش علیه من شده؟
که لذت رو ازم گرفته و فقط تصویر مصنوعی به جاش گذاشته؟ 🪞

الان که به گذشته نگاه می‌کنم، می‌بینم پورن نه‌تنها مغزمو تغییر داد،
بلکه حسِ انسان بودنم رو هم دزدید 🥀
ازم انگیزه، تمرکز، هیجان و حتی عشق رو گرفت.
اون موقع فکر می‌کردم فقط دارم تماشا می‌کنم،
ولی در واقع، اون بود که منو می‌دید — و ذره‌ذره می‌بلعید.

اما هنوز امید هست ✨
مغز انعطاف‌پذیره. همون‌طور که شرطی شده، می‌تونه دوباره یاد بگیره.

توی بخش بعدی، می‌خوام از عوارضی که پورن برای من داشت رو بهت بگم و بعدش بهت یاد میدم
که چطور می‌تونی مثل من، دوباره کنترل ذهن و لذتت رو پس بگیری.

💔 آیا دیدن پورن ضرر دارد؟

اولش فقط کنجکاوی بود؛ ویدیوهای ساده‌ای از رابطه‌ی میان زن و مرد.
اما مغز علی، مثل هر مغز دیگری که درگیر چرخه‌ی دوپامین می‌شود، به‌تدریج نسبت به همان محرک‌های اولیه بی‌حس شد.
او برای رسیدن به همان حس اولیه، به‌سمت فیلم‌هایی رفت که خشن‌تر، عجیب‌تر و آزاردهنده‌تر بودند.
روزهایی می‌رسید که چند بار در روز سراغشان می‌رفت،
درحالی‌که خودش هم می‌دانست دارد از مرز انسانیت عبور می‌کند.

به‌مرور، ذهنش دچار آشفتگی و انحراف شد.
چیزهایی می‌دید و انجام می‌داد که خودش از آن‌ها بیزار بود،
اما نمی‌توانست جلوی خودش را بگیرد.
حتی به سراغ فیلم‌های همجنسگرایی رفت و کم‌کم در ذهنش نسبت به این محتواها سردرگمی و ترس پیدا کرد.
احساس می‌کرد درونش در حال فروپاشی است —
از درون، آلوده و بی‌هویت.
می‌گفت: «من اون آدمی نیستم که دارم می‌شم. این چیزها با باور و قلب من در تضاده،
ولی انگار قدرت انتخاب ازم گرفته شده.»

سال آخر دبیرستان، دیگر هیچ چیز عادی نبود.
در درس‌ها افت کرده بود، تجدید آورد، و حتی برای کنکور هم انگیزه‌ای نداشت.
اعتمادبه‌نفسش نابود شده بود، نمی‌توانست با هیچ دختری صحبت کند،
و حس می‌کرد لیاقت دوست‌داشتن یا دوست‌داشته‌شدن را ندارد.
چشمانش بی‌نور و سرد شده بودند،
همه می‌گفتند «علی انگار یخ زده، هیچی حس نمی‌کنه».
بعضی‌ها فکر می‌کردند به مواد مخدر معتاد شده،
درحالی‌که واقعیت این بود که ذهنش به لذت مصنوعیِ پورن وابسته شده بود.

سال‌ها گذشت تا در بیست‌وپنج سالگی با آکادمی خویشتن آشنا شد.
همان‌جا برای اولین‌بار فهمید بیماری‌اش فقط ضعف اراده نیست،
بلکه مغزش درگیر الگوی اعتیاد رفتاری شده است.
آنجا یاد گرفت که می‌شود دوباره مغز را بازسازی کرد،
می‌شود از شر افکار مسموم و وسوسه‌ها آزاد شد.
ترکش سخت بود؛ شب‌های بی‌خوابی، اضطراب و جنگ درونی،
اما قدم‌به‌قدم توانست کنترل ذهنش را پس بگیرد.

حالا که خودش را نگاه می‌کند،
می‌گوید: «دیدن پورن فقط ضرر ندارد بلکه اگر ادامه بدهی، روح و عزت‌نفس و همه چیز را از بین می‌برد.
ولی اگر بخوای، می‌تونی دوباره از صفر شروع کنی.» 🌱

🧠 مغز بعد از ترک پورن چه تغییری می‌کند؟ (راه بازسازی ذهن و احساسات)

وقتی برای همیشه تصمیم گرفتم ترک پورن کنم، تصورم این بود که با چند هفته مقاومت، همه‌چیز درست میشه.
اما واقعیت اینه که مغز، بعد از سال‌ها عادت به لذت مصنوعی، نیاز به بازسازی عمیق داره — درست مثل یه عضله‌ای که مدت‌ها بی‌حرکت بوده و حالا باید از نو تمرین کنه.

اوایل، ذهنم آشفته بود.
بی‌خوابی، بی‌حوصلگی، عصبانیت و حتی افسردگی اومد سراغم.
حس می‌کردم دارم دیوونه می‌شم، چون مغزم عادت داشت هر بار با پورن، دوز سنگینی از دوپامین بگیره،
ولی حالا اون منبع قطع شده بود.
اون لحظه‌ها سخت‌ترین دوران زندگی من بودن.
اما توی آکادمی خویشتن یاد گرفتم این مرحله اسم داره:
دوره‌ی بازسازی نورونی (Neural Rewiring) — یعنی مغز داره یاد می‌گیره از مسیرهای طبیعی دوباره لذت ببره.

در هفته‌های اول، ذهنم مدام دنبال بهانه بود.
هر تصویر ساده‌ای، هر صدای خاصی، می‌تونست دوباره وسوسه‌م کنه.
ولی یاد گرفتم به جای فرار، آگاهانه نگاه کنم.
یعنی وقتی وسوسه میاد، فرار نکن، فقط ببینش و ردش کن.
این یعنی «بازآموزی مغز».
هر بار که مقاومت می‌کنی، در واقع داری یه مسیر عصبی جدید می‌سازی —
مسیر مقاومت، نه تسلیم.

سه ماه بعد، تغییرها شروع شدن…
صبح‌ها با انرژی بیدار می‌شدم، تمرکزم برمی‌گشت،
و عجیب‌تر از همه، چیزهای کوچک دوباره لذت‌بخش شدن.
بوی قهوه‌ی صبح، صدای بارون، یا حتی یه گفت‌وگوی ساده با مادرم.
این یعنی دوپامین مغزم داشت دوباره به سطح طبیعی خودش برمی‌گشت ☕🌧️

کم‌کم متوجه شدم احساسات واقعی هم برگشتن.
اون بی‌حسی و سردی درونم، جاشو به حس زنده بودن داده بود.
دیگه نگاه من به زن‌ها تغییر کرده بود؛
به جای جسم، انسان می‌دیدم.
به جای میل، احترام.
مغزم یاد گرفته بود لذت واقعی از ارتباط انسانی و عاطفه میاد، نه تصویر مصنوعی.

از نظر علمی، این یعنی بازیابی حساسیت گیرنده‌های دوپامین.
بدن و مغز وقتی از محرک شدید دور می‌شن،
به مرور به حالت طبیعی خودشون برمی‌گردن —
تمرکز بالا می‌ره، خواب بهتر می‌شه، اضطراب پایین میاد.
حتی سطح تستوسترون و انرژی جسمی هم به‌تدریج افزایش پیدا می‌کنه.

اما مهم‌تر از همه، من دوباره با خودم آشتی کردم.
دیگه از آینه نمی‌ترسیدم.
چشمهام که یه‌زمانی سرد و خاموش بودن،
حالا پر از حس زنده‌گی شده بودن.

می‌دونی زیباترین لحظه‌ی ترک پورن چیه؟
اون لحظه‌ایه که دیگه برای پاک موندن نمی‌جنگی،
چون ذهنت یاد گرفته چطور در مسیر طبیعی لذت و آرامش حرکت کنه.

الان، وقتی به گذشته نگاه می‌کنم،
می‌فهمم اون تاریکی فقط یه مرحله بود، نه سرنوشت.
مغز من تغییر کرد، چون یاد گرفت دوباره انسان بودن یعنی چی.
و این همون چیزیه که می‌خوام تو هم تجربه‌اش کنی —
بازگشت به خودت، به احساس، به عشق، به آرامش 🌿

پس الا تقریبا به طور قطع میتونیم به این سوال پاسخ بدیم. آیا دیدن پورن ضرر دارد؟ بله قطعا نه تنها ضرر دارد بلکه هم اعتیاد آور است و هم میتواند زندگی شمارا نابود کند.

🩺 گزارش علمی آکادمی خویشتن از روند درمان علی

من دکتر فیاض‌فر هستم، یکی از مدرسین و متخصصان رفتارشناسی در آکادمی خویشتن.
پرونده‌ی علی یکی از نمونه‌های بارز اعتیاد رفتاری ناشی از مصرف مزمن محتوای پورنوگرافیک بود؛
حالتی که در علوم اعصاب از آن با عنوان Dopamine Dysregulation Syndrome (اختلال در تنظیم دوپامین) یاد می‌شود.

وقتی علی به ما مراجعه کرد، علائم او شامل کاهش شدید لذت طبیعی (Anhedonia)، بی‌انگیزگی مزمن، اختلال تمرکز (Cognitive Fog)، و همچنین وابستگی ذهنی به تحریکات بصری و خیالی بود.
سیستم پاداش مغز او کاملاً شرطی (Conditioned) شده بود به دریافت لذت از طریق تصاویر دیجیتال،
و مسیرهای عصبی مربوط به کنترل تکانه (Impulse Control) به‌شدت تضعیف شده بودند.

ما در آکادمی خویشتن، برای درمان او از یک پروتکل ترکیبی شش‌ماهه استفاده کردیم که بر پایه‌ی Cognitive Rewiring Therapy و Neuroplasticity Activation طراحی شده است.
در این روش، مغز فرد از طریق برنامه‌های دقیق بازآموزی عصبی،
به تدریج از مسیرهای تحریکی ناسالم فاصله می‌گیرد و دوباره به واکنش طبیعی نسبت به لذت واقعی برمی‌گردد.

در طول این شش ماه، تیم آکادمی به صورت روزانه با علی در تماس بود.
هر روز صبح به او دستورالعمل‌های رفتاری و ذهنی داده می‌شد — از رژیم فکری و خواب گرفته تا تمرین‌های تنفسی و فعالیت‌های جسمی برای تنظیم Neurochemical Balance.
او موظف بود هر تمرین را دقیقاً طبق برنامه انجام دهد، و در پایان روز گزارش کوتاهی برای ما ارسال کند.

روزهایی بود که علی تا مرز بازگشت (Relapse Proximity) پیش می‌رفت؛
در اثر استرس یا فشار عصبی بالا، Circuitهای حافظه‌ی لذت (Reward Circuits) در مغزش فعال می‌شدند.
در چنین لحظاتی، تیم پشتیبان ما با او تماس می‌گرفت —
گاهی حتی نیمه‌شب — تا آرامش و انگیزه را برگردانیم.
همان‌طور که همیشه به او می‌گفتم:

«ما در کنارت هستیم؛ گاهی مثل پدری انضباط‌گرا، و گاهی مثل مادری دلسوز. تو تنها نیستی.»

به مرور، نورون‌های جبهه‌ی پیش‌پیشانی مغز (Prefrontal Cortex) او — که مرکز تصمیم‌گیری و خویشتن‌داری است — شروع به بازیابی عملکرد (Functional Restoration) کردند.
علائم اضطراب کاهش یافت، خواب منظم شد، و سطح انرژی جسمی و ذهنی او افزایش پیدا کرد.
در پایان ماه ششم، علی به مرحله‌ای رسید که دیگر وابسته به تماس روزانه ما نبود؛
او آموخته بود چگونه ذهنش را در شرایط وسوسه کنترل کند،
و توانست بدون احساس اجبار یا اضطراب، به زندگی عادی برگردد.

امروز، علی نمونه‌ی بارز بهبود پایدار از اعتیاد به پورن است.
او نه‌تنها پاک مانده، بلکه اکنون به عنوان داوطلب در آکادمی خویشتن به دیگران کمک می‌کند.
وقتی او را می‌بینم که با نگاه آرام و مطمئن از تجربه‌اش می‌گوید،
به خودم یادآوری می‌کنم که بازسازی مغز انسان ممکن است — اگر راه درست را بلد باشیم. 🧠✨

حال از شما میخواهم به این سوال پاسخ دهید …   آیا دیدن پورن ضرر دارد؟

❓سؤالات متداول درباره ضررهای پورن و ترک آن

۱. آیا دیدن پورن ضرر دارد؟
بله، پژوهش‌های علمی نشان می‌دهند مصرف مکرر پورن می‌تواند باعث اختلال در سیستم پاداش مغز، کاهش انگیزه، افسردگی و کاهش حساسیت جنسی شود. این تغییرات اغلب با رفتار اعتیادگونه مشابه مواد مخدر همراه‌اند.

۲. آیا اعتیاد به پورن واقعاً وجود دارد؟
بله. در روان‌شناسی به آن اعتیاد رفتاری (Behavioral Addiction) گفته می‌شود. مغز هنگام تماشای پورن حجم زیادی دوپامین ترشح می‌کند و به مرور تنها از طریق تصاویر مصنوعی قادر به احساس لذت می‌شود.

۳. دیدن پورن چه تأثیری روی روابط واقعی دارد؟
افرادی که به پورن وابسته می‌شوند، معمولاً دچار کاهش صمیمیت، ناتوانی در برقراری رابطه عاطفی واقعی و حتی مشکلات عملکرد جنسی می‌شوند. ذهن آن‌ها به فانتزی‌های غیرواقعی شرطی می‌شود.

۴. آیا ترک پورن ممکن است؟
بله، صددرصد. با استفاده از روش‌های علمی مثل بازآموزی مغز (Neural Rewiring)، ورزش، مدیریت محرک‌ها و حمایت روانی می‌توان مغز را دوباره به حالت طبیعی بازگرداند.

۵. ترک پورن چقدر طول می‌کشد؟
به‌طور میانگین بین ۹۰ تا ۱۸۰ روز زمان لازم است تا مغز مسیرهای عصبی جدید بسازد و وابستگی کاهش یابد. البته این مدت برای هر فرد متفاوت است.

۶. در زمان ترک پورن چه علائمی طبیعی است؟
بی‌حوصلگی، نوسان خلق، اضطراب، کاهش تمرکز و بی‌خوابی طبیعی‌اند. این نشانه‌ها بیانگر بازسازی عصبی مغز هستند و موقتی‌اند.

۷. آیا مغز بعد از ترک پورن واقعاً ترمیم می‌شود؟
بله. مطالعات نشان می‌دهند که Neuroplasticity (انعطاف‌پذیری عصبی) مغز انسان اجازه می‌دهد مسیرهای دوپامینی و پاداشی دوباره تنظیم شوند و عملکرد طبیعی برگردد.

۸. آکادمی خویشتن چه کمکی به ترک پورن می‌کند؟
آکادمی خویشتن با استفاده از پروتکل شش‌ماهه بازسازی ذهنی و رفتاری، افراد را مرحله‌به‌مرحله تحت نظارت روان‌شناسی، آموزش ذهن‌آگاهی و پیگیری روزانه قرار می‌دهد تا ترک، پایدار و واقعی شود.